Czekam na wiatr, co rozgoni. Ciemne skłębione zasłony. Stanę wtedy naraz. Ze słońcem twarzą w twarz.

Czekam na wiatr, co rozgoni. Ciemne skłębione zasłony. Stanę wtedy naraz. Ze słońcem twarzą w twarz.

Kasia Nowak

19.03.2019 08:06

Podobne zdjęcia

„Nie chcę kogoś, przy kim trzeba chodzić na palcach. Chcę czasem śmiać się za głośno, gryźć za mocno i nie bać się tego, że podepczę Ci stopy, kiedy zmusisz mnie do tańca. A kiedy wpadnę na jakiś głupi pomysł, wtóruj mi, zróbmy coś głupiego, twórzmy prawd

„Nie chcę kogoś, przy kim trzeba chodzić na palcach. Chcę czasem śmiać się za głośno, gryźć za mocno i nie bać się tego, że podepczę Ci stopy, kiedy zmusisz mnie do tańca. A kiedy wpadnę na jakiś głupi pomysł, wtóruj mi, zróbmy coś głupiego, twórzmy prawd

Udostępnij

Czasami trzeba się sparzyć, żeby uwierzyć, że coś jest naprawdę gorące. Człowiek jest sumą własnych błędów i to one, niczym wytrawny rzeźbiarz, go kształtują. Nie doceni dobra ten, kto nigdy nie zetknął się ze złem.

Czasami trzeba się sparzyć, żeby uwierzyć, że coś jest naprawdę gorące. Człowiek jest sumą własnych błędów i to one, niczym wytrawny rzeźbiarz, go kształtują. Nie doceni dobra ten, kto nigdy nie zetknął się ze złem.

Udostępnij

Paradoks szczerości polega na tym, że najpierw ludzie jej od Ciebie oczekują, a potem mają do Ciebie o nią pretensje.

Paradoks szczerości polega na tym, że najpierw ludzie jej od Ciebie oczekują, a potem mają do Ciebie o nią pretensje.

Udostępnij

Nie jest bogatym ten, kto dużo ma, lecz ten, kto dużo daje. Ten, kto jedynie gromadzi, kto zamartwia się z powodu jakiejś straty, jest w sferze psychologicznej biedy

Nie jest bogatym ten, kto dużo ma, lecz ten, kto dużo daje. Ten, kto jedynie gromadzi, kto zamartwia się z powodu jakiejś straty, jest w sferze psychologicznej biedy

Udostępnij